سگهای باستان حدود هشت میلیون سال قبل از زندگی گروهی برای شکار طعمه بزرگتر استفاده میکردند.
تکامل آروارههای آنها به تدریج اجداد گرگهای مدرن و در نهایت سگهای خانگی امروزی را به حیوانات “فوق گوشتخوار” تبدیل کرد.
دکتر جوا موناز-دوران و همکارانش از دانشگاه ملی کلمبیا شجرهنامه سگ را با کنار هم قرار دادن روابط بین هر یک از ۳۰۰ گونه این حیوانات تهیه کردند.
محققان گونههای دارای رژیمهای بسیار مختلف را مقایسه و آنها را در دستههای گوشتخواران، فوق گوشتخواران (حیواناتی که بیش از ۷۰ درصد گوشت میخورند) و همه چیز خوار (حیواناتی که گوشت و سبزیجات مصرف میکنند) گروهبندی کردند. اجداد گرگهای مدرن به گروه فوق گوشتخوار تعلق دارند.
تحلیل این تیم علمی نشان داد که ویژگیهای جمجمه که در حال حاضر گرگها دارا هستند از قبیل عضلات قوی آرواره و دندانهای بزرگ سگمانند، نخست هنگامی که اجدادشان برای اولین بار شروع به شکار دستهجمعی کردند، رشد کردند.
هشت میلیون سال قبل زیستگاههای باز در آسیا، اروپا و آمریکای شمالی گسترده شده بودند و در صورت وجود چنین زیستگاههایی صید بزرگ در یک گروه تجمع میکردند، بنابراین شانسهای بیشتری برای یک درنده وجود دارد.
تنها راه سگهای سرگردان در دشتهای باز برای گرفتن طعمه بسیار بزرگ از یک گله همکاری دستهجمعی است و پس از گذشت نسلها از این رفتار گروهی، فشارهای جدیدی بر روی شکل جمجمه این حیوانات وارد آمده است.
این فشار بدین معناست که دندانهای بزرگتر و آروارههای قویتر امکان موفقیت بیشتر در شکار و همچنین بقا برای به ارث گذاشتن ژنهای آرواره قوی و دندانهای بزرگ به نسلهای بعدی را فراهم میکند.
آنها قوت عضلاتشات را به ویژه ماهیچههای نزدیک به دهان و استخوانهایی که در مقابل خمیدگی مقاومترند، افزایش دادند. بنابراین میتوانستند در مقابل فشارهای مکانیکی ناشی از گاز گرفتن طعمه دوام بیاورند و با عبور زمان آنها “فوق گوشتخوار” شدند.
بنا بر گفته این دانشمندان، سگهای خانگی دلایل تکاملی بسیار خوبی برای لذت بردن از جویدن یک استخوان دارند. آنها ابزار لازم برای صورت دادن این کار را دارا هستند و میخواهند از این ابزار استفاده کنند.
نتایج این تحقیق در کنگره زیستشناسی تکاملی در اوتاوا ارائه شد.